Πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη του Avaaz ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό σ’αυτή την εκστρατεία για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη . Επίσης δεχτήκαμε κι αρκετές κριτικές σχετικά με τη στάση μας, στις οποίες οφείλουμε να απαντήσουμε. Δεν είμαστε πάντα σωστοί 100% και τα σχόλια των μελών μας, μας βοηθούν να βελτιωνόμαστε. Εκτιμούμε το χρόνο των μελών του κινήματός μας που μπήκαν στη διαδικασία να επικοινωνήσουν μαζί μας και να μοιραστούν τις απόψεις τους. Με συγχωρείτε για την εκτενή απάντηση αλλά θα ήθελα να απαντήσω στις βασικότερες κριτικές που δεχτήκαμε, οι οποίες είναι:

α) Αυτή η εκστρατεία είναι μεροληπτική και αντί-Ισραήλ
β) To Avaaz παρουσιάζεται σαν να δικαιολογεί τη Χαμάς
γ) Τα μουσουλμανικά κράτη δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ
δ) Το Ισραήλ κάνει προσπάθειες να προστατεύσει τους αμάχους της Γάζας
ε) Οι παλαιστίνιοι υποφέρουν όχι λόγω του Ισραήλ, αλλά λόγω της ηγεσίας τους
στ) Οι αποικίες δεν είναι παράνομες

Τα περισσότερα σχόλια που δεχτήκαμε εξέφραζαν την άποψη ότι αυτή η εκστρατεία είναι μεροληπτική και αντι-Ισραήλ. Καταλαβαίνω γιατί ίσως κάποια μέλη ένοιωσαν πως η εκστρατεία είναι μεροληπτική αφού ασκεί πίεση στο Ισραήλ για ν’αλλάξει την πολιτική του. Αλλά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως η εκστρατεία δεν έχει καμία πρόθεση να είναι αντι-Ισραήλ. Εν αντιθέσει, πιστεύουμε πως η εκστρατεία μας προσφέρει μια απ’τις λίγες διεξόδους για τη διάσωση του Ισραήλ.

Δυστυχώς υπάρχει αντισημιτισμός στον κόσμο μας. Ο εβραϊκός λαός έχει υποφέρει αφάνταστα τον τελευταίο αιώνα αλλά και πριν, κι έχει κάθε δικαίωμα να ζει σ’ένα ασφαλές κράτος. Γι’αυτό το κίνημα του Avaaz έχει στηρίξει τη δημιουργία δύο κρατών ως ασφαλή και ειρηνική λύση και για το Ισραήλ και για την Παλαιστίνη. Η ομάδα μας και το κίνημά μας είναι υπέρ του Ισραήλ και υπέρ της Παλαιστίνης κι έχουμε πολλούς εβραίους στην ομάδα μας και στο κίνημά μας οι οποίοι φυσικά είναι αντίθετοι με τον αντισημιτισμό κι οποιασδήποτε μορφή ρατσισμού. Για χρόνια τώρα, το κίνημά μας έχει αγωνιστεί για ειρηνευτικές διαβουλεύσεις μέσα απ΄τις οποίες κι οι δυο πλευρές θα μπορούσαν να συναινέσουν σε μια λύση. Είναι όμως πλέον ξεκάθαρο στους πάντες πως οι διαβουλεύσεις δεν μπορούν ακόμη να δώσουν λύση στη διαμάχη. Οι διαμάχες λήγουν όταν οι αντιμαχόμενες πλευρές θέλουν οι ίδιες να δώσουν τέλος, όταν η οδύνη της διαμάχης είναι τόσο μεγάλη ώστε η κάθε πλευρά κάνει πίσω για χάρη της ειρήνης. Οι παλαιστίνιοι, και κυρίως της Γάζας, υποφέρουν αφάνταστα απ΄το καθεστώς. Οι ισραηλινοί όμως, ενώ μπορεί να βιώνουν μια ψυχολογική αναστάτωση λόγω της διαμάχης, έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα φρούριο για να συντηρήσουν το καθεστώς. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο η πολιτική στάση του Ισραήλ κατευθύνεται ολοένα και πιο πολύ προς τα δεξιά, γίνεται ολοένα και πιο απρόθυμη να κάνει τις απαραίτητες υποχωρήσεις για ειρήνη και καταφεύγει ολοένα και πιο γρήγορα στη βία και την καταστολή. Είναι τρομακτικό το πόσοι δεξιοί στο Ισραήλ μιλούν πλέον ανοιχτά για απέλαση και εθνική κάθαρση των ισραηλινών αραβικής καταγωγής.

Γι’αυτό το λόγο, ο κόσμος έχει αρχίσει να βλέπει την πολιτική του Ισραήλ, τους ηγέτες όπως Νετανιάχου κι Άβιγκντορ Λίμπερμαν αλλά και το ολοένα και πιο ισχυρό λόμπι των αποίκων, ως σοβαρά εμπόδια για την επίτευξη ειρήνης. Τα τελευταία 7 χρόνια έχουμε κάνει πολλές δημοσκοπήσεις στα μέλη του κινήματός μας τις οποίες χρησιμοποιούμε ως καθοδηγητές για τις εκστρατείες μας. Τελευταία τα μέλη μας έχουν αλλάξει στάση: από εκεί που ήταν ενάντια στην τακτική απόσυρσης επενδύσεων απ’το Ισραήλ, τώρα η συντριπτική πλειοψηφία στηρίζει αυτή τη λύση όπως επίσης και την τελευταία εκστρατεία μας. Ακόμη κι ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρρυ, αναφέρθηκε στην απειλή οικονομικής και κοινωνικής απομόνωσης όταν πριν μερικούς μήνες προσπάθησε να πιέσει το Ισραήλ να διαπραγματευτεί. Γι’αυτό κι η εκστρατεία μας στοχεύει στο να ανατρέψει την αποτίμηση που έχει κάνει το Ισραήλ σχετικά με το κόστος και τα οφέλη αυτής της σύγκρουσης.

Αυτή η εκστρατεία επιδιώκει το τέλος της Ισραηλινής, κατοχικής πολιτικής κι έχει ως στόχους συγκεκριμένες εταιρίες και πρόσωπα που στηρίζουν ή επωφελούνται απ’αυτή την πολιτική. Δεν είναι ενάντια στους πολίτες του Ισραήλ. Αν έχεις παρακολουθήσει τη δράση του Avaaz, θα έχεις δει πως συχνά τα βάζουμε με άλλες κυβερνήσεις της περιοχής και του κόσμου για παραβιάσεις και καταχρήσεις. Το ίδιο ισχύει και σ’αυτή την περίπτωση. Για να κατανοήσουμε τη βία, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τις δεκαετίες ξεκληρίσματος που έχει υποστεί ο λαός της Παλαιστίνης και τις συνθήκες κατοχής κάτω απ’τις οποίες ζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Παρόλο που τα Ηνωμένα Έθνη ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Παλαιστίνης ως κράτος, οι παλαιστίνιοι βρίσκονται ακόμη υπό κατοχή και δεν τους επιτρέπεται να διαχειρίζονται τα οικονομικά τους και τους πόρους τους ή να κινούνται ελεύθερα μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Οι ζωές τους κατευθύνονται ακόμη απ’το Ισραήλ. Κι οι δύο λαοί, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, θέλουν ειρήνη κι ελευθερία κι η μόνη λύση είναι να σταματήσει η βίαιη κατοχή η οποία όχι μόνο δεν επωφελεί κανέναν αλλά ξεκληρίζει οικογένειες κι εκτρέφει δυσπιστία.

Δεν δικαιολογούμε τη Χαμάς και τους εξτρεμιστές. Η τρομοκρατία δεν αιτιολογείται κι οι ρουκέτες της Χαμάς είναι τρομοκρατικά όπλα που στοχεύουν αδιακρίτως αμάχους. Ναι, η Χαμάς εκτόξευσε πολλές ρουκέτες πριν το Ισραήλ ανταποδώσει. Στην ουσία η Χαμάς κι η δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ είναι σαν να συνεργάζονται για να συντηρούν τη διαμάχη και το μίσος -- η Χαμάς εκτοξεύει ρουκέτες, το Ισραήλ ανταποδίδει με υπερβολικό βομβαρδισμό σκοτώνοντας εκατοντάδες κι έτσι η Χαμάς εκτοξεύει περισσότερες ρουκέτες. Η Χαμάς έχει ήδη δεχτεί κυρώσεις και πιέσεις απ’όλες τις μεριές. Και παρόλο που ο αντισημιτισμός κι η τρομοκρατία είναι αποτρόπαιες έννοιες, ισχυρίζονται πως έχουν κάθε λόγο να πολεμούν την επίσης αποτρόπαια Ισραηλινή κατοχή δεκαετιών και τον στρατό που έχει σπείρει απερίγραπτη οδύνη, στέρηση και θάνατο στον λαό της Παλαιστίνης. Άσχετα με το ποιος ξεκίνησε αυτήν ή την άλλη σύγκρουση, υπάρχει μια μακροχρόνια διαμάχη κι η μόνη λύση είναι να σταματήσει η καταπιεστική κατοχή που έχει διαρκέσει κοντά μισό αιώνα. Αυτή η εκστρατεία είναι μια σοβαρή προσπάθεια για να έρθουμε πιο κοντά σ’αυτό τον στόχο.

Η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης δεν έχει να κάνει με μουσουλμάνους κι εβραίους, κι ας θέλουν να το παρουσιάζουν έτσι οι εξτρεμιστές. Στην ουσία, η διαμάχη είναι ανάμεσα σε δύο λαούς: τους παλαιστίνιους και τους ισραηλινούς όπου κι οι δύο θέλουν να προστατεύσουν τις οικογένειές τους, τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπειά τους. Οι παλαιστίνιοι δεν έχουν στην ουσία το δικό τους κράτος ενώ το Ισραήλ έχει αναγνωριστεί απ΄το 1948. Είναι αλήθεια πως 32 χώρες ακόμη δεν έχουν δεχτεί να αναγνωρίσουν το Ισραήλ. Στην πλειοψηφία τους όμως έχουν δεχτεί να αναγνωρίσουν το Ισραήλ και να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με αυτό υπό τον όρο ότι και το Ισραήλ θα αναγνωρίσει τα δικαιώματα του λαού της Παλαιστίνης. Αυτή ήταν κι η στάση των αραβικών χωρών που, σε συνεργασία με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρρυ, πρότειναν το σχέδιο που έγινε γνωστό ως «Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία».

Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε πως παρόλο που πολλές μουσουλμανικές χώρες ισχυρίζονται πως είναι στο πλευρό της Παλαιστίνης, στην πράξη στερούν βασικά δικαιώματα και καταπιέζουν τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στα εδάφη τους. Αυτός είναι κι ένας απ’τους λόγους για τους οποίους οι Παλαιστίνιοι ζητούν να έχουν το δικό τους κράτος. Το να ζητάμε απ’τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση και να απορροφηθούν από άλλες μουσουλμανικές χώρες, είναι σαν να ζητάμε απ΄τους Γάλλους να εγκαταλείψουν τη Γαλλία και να εγκατασταθούν σε άλλα χριστιανικά κράτη. Επιπλέον, οι παλαιστίνιοι δεν είναι απλά μουσουλμάνοι. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός χριστιανών παλαιστινίων όπως επίσης και άλλων μειονοτήτων. Παρόλο που υπάρχει μια κοινή, μουσουλμανική ταυτότητα, τα μουσουλμανικά έθνη έχουν το καθένα τη δική του εθνική ταυτότητα. Οι παλαιστίνιοι λοιπόν πρέπει να έχουν το δικό τους κράτος και να καθορίζουν από μόνοι τους το μέλλον τους, όπως άλλωστε έχει αποφανθεί κι η πλειοψηφία των κρατών το κόσμου. Και πάλι, το τέλος της κατοχής και της καταπίεσης των παλαιστινίων είναι ο πιο γρήγορος κι αποτελεσματικός τρόπος για να αναγνωριστεί το Ισραήλ απ΄τα μουσουλμανικά κράτη.

Θα διαφωνήσω με το επιχείρημα πως το Ισραήλ έχει κάνει σοβαρές προσπάθειες για την προστασία των κατοίκων της Γάζας. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί δυσανάλογη βία ενάντια σε 1,7 εκατ. κατοίκους της Γάζας τους οποίους έχει αποκλείσει και πολιορκεί επί 7 χρόνια. Αφού το Ισραήλ απέσυρε τα στρατεύματά του απ΄τη Γάζα, η οποία είναι μέρος της Παλαιστίνης, απαγόρευσε τον εφοδιασμό τροφίμων, φαρμάκων και χρημάτων και μετά τον βομβαρδισμό της πόλης δεν επέτρεψε ούτε τον εφοδιασμό τσιμέντου κι άλλων υλικών που χρειάζονταν για την ανοικοδόμησή της. Τα στρατεύματα του Ισραήλ θα μπορούσαν να εμποδίσουν την είσοδο επικίνδυνων όπλων στη Γάζα και να επιτρέψουν τα τρόφιμα, τα εφόδια και τα εμπορεύματα που χρειάζονται οι κάτοικοι για να ζήσουν αξιοπρεπώς. Αλλά όλες οι αξιόπιστες και ανεξάρτητες εκθέσεις του ΟΗΕ εδώ και του ICRC εδώ -- αποδεικνύουν πως το Ισραήλ απαγορεύει την είσοδο στην πλειοψηφία των αναγκαίων αγαθών και πως αυτός ο αποκλεισμός της Γάζας είναι μια μορφή συλλογικής τιμωρίας των κατοίκων της που παραβαίνει ξεκάθαρα το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και το μόνο που καταφέρνει είναι να πυροδοτεί λαϊκή οργή κι απόγνωση ενισχύοντας έτσι σκληροπυρηνικές ομάδες όπως η Χαμάς που τροφοδοτούν τη βία. Ο ΟΗΕ, η ΕΕ κι οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν καταδικάσει τον αποκλεισμό και ζητούν την άρση του. Μάλιστα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έχει περάσει δύο ψηφίσματα με αυτό το αίτημα τα οποία όμως έχουν αγνοηθεί. Επίσης η Χαμάς μόλις προσέφερε κατάπαυση του πυρός για 10 χρόνια με τον όρο να αρθεί ο αποκλεισμός της Γάζας κάτω απ΄τη επιτήρηση των παλαιστινιακών αρχών, του Ισραήλ και της παγκόσμιας κοινότητας.

Σχετικά με τη νομιμότητα των αποικιών -- έχουν χαρακτηριστεί παράνομες απ΄το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, και τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού. Ακόμη κι ειδικός του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ δήλωσε πως οι αποικίες ήταν παράνομες μέχρι το 1967, όπου και ξεκίνησε η επιχείρηση αποικιοκρατίας. Το ψήφισμα 446 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δηλώνει ότι «η πολιτική κι οι πρακτικές του Ισραήλ για εγκαθίδρυση αποικιών σε παλαιστινιακά κι άλλα αραβικά εδάφη που βρίσκονται υπό κατοχή απ’το 1967 δεν έχουν νόμιμη βάση κι αποτελούν σοβαρό εμπόδιο για την επίτευξη συνολικής, δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στη Μέση Ανατολή». Η ΕΕ, όπως κι άλλες χώρες της παγκόσμιας κοινότητας, επίσης αναφέρονται στις αποικίες ως παράνομες και βασίζουν ολοένα και περισσότερο τη βοήθεια και τις εμπορικές τους σχέσεις με το Ισραήλ πάνω σ’αυτή τη θέση.

Όπως κι οι φίλοι μας στο Ισραήλ ανησυχούν για τον κατακερματισμό της δημοκρατίας τους και τη στροφή της χώρας προς τα δεξιά, έτσι κι η ηγεσία της Παλαιστίνης, τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στη Γάζα, έχουν καταπιέσει τον παλαιστινιακό λαό. Γι’αυτό και το Avaaz στηρίζει ακτιβιστές που αγωνίζονται με ειρηνικά μέσα για την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον εκδημοκρατισμό της Παλαιστίνης.

Πώς λοιπόν αυτή η εκστρατεία προσφέρει ελπίδα για τη σωτηρία του Ισραήλ; Όσο οι αποικίες καταπατούν την Παλαιστινιακή γη κι η καταπίεσή του παλαιστινίων φαντάζει ατελείωτη, τόσο εκείνοι εγκαταλείπουν την ιδέα ίδρυσης δύο κρατών και προετοιμάζονται να πολεμήσουν το απαρτχάιντ του Ισραήλ για να ιδρύσουν ένα κράτος στο οποίο θα είναι εκείνοι η πλειοψηφία. Και τότε το Ισραήλ θα πρέπει να διαλέξει αν θα είναι ένα δημοκρατικό ή ένα εβραϊκό κράτος. Οι εξτρεμιστές κι απ’τις δυο μεριές (συμπεριλαμβανομένων και του Νετανιάχου και της Χαμάς) αποτελούν τις πραγματικές απειλές για την ειρήνη που επιδιώκουν οι λογικοί άνθρωποι.

Αν είσαι μέλος του Avaaz κι αισθάνεσαι οργή με την εκστρατεία μας, ίσως να μην γνωρίζεις πόσο βάναυση είναι η Ισραηλινή κατοχή, η αποικιοκρατία κι η καταπίεση που δέχονται οι παλαιστίνιοι. Όλοι κι όλες ζούμε σε «φούσκες πληροφοριών» που διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο και τα γεγονότα γύρω μας. Σε περίπτωση που δεν είχες επαρκή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με το Παλαιστινιακό, δες εδώ μια καλή περίληψη της ζωής των παλαιστινίων σε 11 εικόνες.

Ίσως να έχεις αποφασίσει να εγκαταλείψεις το κίνημά μας. Αν οι αξίες μας δεν ταιριάζουν ίσως αυτό να είναι η σωστή επιλογή. Αλλά αν θεωρείς την κάθε ανθρώπινη ζωή ως ισότιμη κι άξια δικαιωμάτων, ελπίζω να παραμείνεις στο κίνημά μας και να συνεχίσεις να εκφράζεις τις απόψεις σου. Κανείς μας δεν έχει το μονοπώλιο στην αλήθεια και γι’αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να ακούμε τις απόψεις των άλλων ώστε να γινόμαστε καλύτεροι. Παρακαλούμε ενημέρωσέ μας αν θεωρείς λάθος κάτι σε αυτό το κείμενο.

Με εκτίμηση,
Alice Jay
Διευθύντρια Εκστρατειών